फस्ट फिल्म
‘फिल्म हेर्न जाने हो सम्धी ।’
‘नजाने सम्धी ।’
‘जाउँ न जाउँ सम्धी ।’
‘आमालाई के भन्नु ?’
‘म कुरा मिलाउँला नी सम्धी आनी(फुपू)लाई त ।’
‘अनि सम्धी मसँग त पैसा पनि छैन ।’
‘मसँग छ नी सम्धी । चिन्ता नगर न ।’
मेरै उमेरको मामाको छोराथ्यो । तामाङहरु कुटुम्ब पर्नेलाई सम्धी भन्छन् । मामाफुपूको छोराछोरीको बिहेबारी चल्ने भएकोले मामाको छोरा र म कुटुम्ब । अनि सम्धी सम्धी ।
‘हुन्छ नी त सम्धी । सम्धीले भने पछि ?’
मामा घरमा गएको बेला पाएको मौका के गुमाउनु । जिन्दगीमा यो भन्दा पहिला फिल्म हेरिएकै थिएन । फिल्मका कुरा सुनिएको थियो । काकाको छोरा उमेरले दाइ । धेरै समय काठमाडौतिर बस्थ्यो । जब गाउँमा आउँथ्यो पुरै हाउहाउमा फिल्मका कुरा सुनाउँथ्यो । कहिले हात उठाउँथ्यो । कहिले खुट्टा उचालेर हिर्काएको भाव ल्याउँथ्यो । फ्याट् हिरोनी रोडमा । पछि पछि गुन्डा । बिस्तारै बिस्तारै हिरोनी हिड्छ । गुन्डा मान्छे नभाको ठाउँमा हिरोनीलाई हातपात गर्न खोज्छ । बचाउ बचाउ । हिरोनी कराउँछ । त्यति नै बेला फ्याट हिरो उडेर आउँछ । गुन्डालाई भर्कुनु भर्कुछ । अनि हिरोनीलाई बचाउँछ । हिरा हिरानीको लभ पर्छ ।
यी दाइका फिल्म फरक फरक हुन्छन् । कथा उस्तै । हिरो हुन्छ । हिरोनी हुन्छ । बीच बीचमा गुन्डा हुन्छ । अनि लभ पर्छ । यस्तो लभ पर्ने फिल्म हेर्न पाए पो । जहिल्यै यी दाइको हाउहाउको फिल्म कति हेर्नु ? साँच्चैको फिल्म हेर्न पाए पो ।
••••
मान्छे मात्र छिर्ने बाटो छ । फोहोर नै फोहोर ठाउँ । गन्ध त्यस्तै । फोहोरकै छेउमा टिनको लामो कटेरा छ । कालिञ्चोक हाइभिजन हल ।
‘लौ सम्धी यही हो फिल्म हल ।’
अघि सम्म हिरो हिरोइन भेटाइने ठाउँ अलि सफा सुग्घर चिटिक्क होला भनेको । गनाको ठाउँमा फिल्म हल । जे भए पनि उत्साह छ मन भरि । हिरोले गुन्डालाई लात हानेको हेर्न पाइने ठाउँ न छ ।
सानो फलामे झ्याल । भित्र मान्छे दुई जना बसेका छन् । पैसा हातैमा बोकेका । झ्यालमा साना साना हात मात्र छिर्ने प्वाल छ । झ्याल छेउमा पुगेर मामाको छोराले टिकट माग्यो ।
‘कुन टिकट ?’
‘जुन भए पनि फिल्म हेर्ने ?’
‘स्पेशल टिकटको १४ रुपैया । ड्रसकल टिकटको २० रुपैया ।’
‘दाइ स्पेशल नै दिनुस ।’
टिकटको पैसा तिरेर सम्धी म तिर आयो ।
‘लु सम्धी राम्रो फिल्म छ । सिमारेखा । छिटको गुन्यु भन्ने गीत भाको के सम्धी ?’
पहिलो पटक फिल्म हेरेको जे भए पनि के भो र ? मनमा यस्तै कुरा भए पनि हो मा हो मिलाएँ ।
टिनका बारमा छिर्ने दुईटा ढोकाथ्यो । हामीलाई देख्ने वितिक्कै सानो ढोका तिर बसेको केटो करायो ।
‘स्पेशल हो ?’
‘हो दाइ ।’
‘कता ड्रेसकल तिर त ?’
‘कता त दाइ ?’
‘यताबाट ।’ उसले हाम्रो अनुहार नहेरी मामाको छोराको हातको टिकट च्यात्यो । आधा भुँईमा फाल्यो । आधा हामीलाई दियो । हातको टर्चले भित्र छिर्न भन्यो ।
बाहिर त उज्यालोथ्यो । भित्र पुरै अध्यारो । आँखा केही देखिदैन । अघि तिरबाट उज्यालो आको छ । मामाको छोराका हात समाउँदै खुट्टा नउचाली हिडेको छु । झ्याइ झ्याइ । हल्ला छ । सानो स्वरको कुरै नसुनिने ।
‘लु बसौ सम्धी ।’
‘’कता ?
‘त्यही बस्नु न ।’
आदेशको पालाना भो । ज्या मान्छे माथि पो बसेछु ।
‘आँखा देख्दैनस् । मान्छे माथी बसेको ।’ थिचिने मान्छे करायो ।
‘हजुर नदेखेर ।’
‘बढि बोल्छस् । फिल्म चले पछि आउँछ । मान्छे माथि बस्छ । लातले दिन्छु ।’
‘नदेखेर दाइ ।’ झिनो स्वरले स्पष्टिकरण दिएँ । काकाको छोरा दाइले भन्ने गुन्डा त यो हलमा पनि रैछ । आफु हिरो परिएन नत्र ।
‘लु सम्धी यही हो फिल्म हेर्ने पर्दा । हिरो हिरोनी नाच्ने ठाउँ ।’ मामाको छोराले भन्यो ।
हेर्छु । आँखा अघि सेतो पर्दा छ । फल्याक फिलिक गरेको छ । राम्रो केही देखिदैन । मान्छे जस्तो देखिन्छ । फिलिक्क फिलिक्क । रंगीचंगी । भर्खर आएर होला । स्वर पनि प्रष्ट सुनिदैन । त्यो पनि भर्खर आएर होला । पछाडी तिरका मान्छे बेला बेला हाँस्छन् । छेउछाउका मान्छे त्यस पछि हाँस्छन् । आफुले केही कुरा बुझे मर्दिनु ? पछिका मान्छे फेरी ताली बजाउँदै चिच्याउँछन् । मेरा छेउछाउका मान्छे पनि चिच्याउँछन् । हुँदा हुँदा मामाको छोरा पनि त्यसै गर्छ । एक पटक होइन दुई पटक होइन । आफूले केही बुझे पो ।
झ्या झ्या झ्या । झ्या झ्या झ्या । पछि बसेकाहरु तालि बजाउनथाले । अघि झै आफु छेउछाउ बस्नेले पनि बजाए । आफुले गीत त हो भन्ने बुझियो कुन गीत हो पटक्कै छुट्टिदैन । एक्लै ताली नबजाउँदा फेरी पहिलो पटक फिल्म हलमा आएको थाहा पाए भने ।
पहिले छिरे भन्दा अहिले मान्छे देखिन्छन् । आँखा अलि देख्ने भइयो । हेरेको मामाको छोरो पनि तालमा ताली बजाउँदैछ । लु सम्धीले त बजायो । म पनि बजाउँनु पर्यो । आ जे पर्यो । झ्या झ्या झ्याको तालमा ठोकियो ताली ।
समय बित्दै गयो । मेरो ध्यान हिरो हिरोनी तिर होइन । आफु भन्दा पछि बसेका मान्छे कति खेर हाँस्छन् । कति खेर ताली बजाउँछन् । भन्ने तिर छ । उनीहरु जे गर्छन । म त्यसै गर्छु ।
बल्ल हलमा बति बल्यो । हल्ला कम भो ।
‘सम्धी फिल्म सकियो । जाउँ ।’
‘ला कति छिटो त ।’ मैले भनेँ ।
मनमनै लाग्यो । आजको फिल्ममा हिरो थिएन । हिरोनी थिएन । गुन्डा पनि थिएन कि ? अब काकाको छोरालाई अर्को पटक भेट्दा फिल्म हेरेका कुरा सुनाउनु छ । तर के सुनाउने ? न उसले भने जस्तो हिरो, हिरोइन न लभ । डुवायो सम्धीले । खाली झ्या झ्या ।
••••
पछि थाहा भो । हाइभिजन हल रैछ । साउन्डसिम्टम ठीक नभएर केही नबुझ्ने भाको रैछ । चरिकोटबाट सुरु भाका फिल्म हेर्ने काम सकिएको छैन । यो छुसकमा आउनु है सँगै फोडीमा फिल्म हेरौला ।
