लडेको हुँ म उठ्ने कोसिस गर्दैछु हात दिनु हुन्छ कि ?

म अर्जुन तामाङ । नुवाकोट मेघाङ गाउँ पालिका बर्सुन्चेत १ हो ।
नेपालमा केही गर्ने कोशिस असफल भए पछि दुई चार बर्षको कडा मेहनत गरेर २०१७ मा कोरियाली भाषा पास गरॅे । २०१८ को जुलाई २५ मा कोरिया आएको हुँ । मैले ख्याङसान नाम्दोको जिन्यङ भन्ने ठाउँमा फुड कम्पनी काम पाएको थिएँ । मेलै काम गर्ने कम्पनीमा किम्ची र मुलाको विभिन्न अचारहरु बन्थे ।
तलब कम, काम पनि खासै नहुने । बेसिक पनि नहुनि भए पछि म सँग आएका साथीहरु कम्पनी छाडेर हिडे । मेरो सुरुको एक महिना सम्म मुलाको अचार बनाउने काम पर्यो । किम्चीको काम भन्दा अलि सजिलो । त्यसैले पनि तत्काल कम्पनी परिवर्तन गर्ने माहोल बनेन । जब एक महिना बित्यो मलाई किम्ची बनाउने ठाउँमा ल्याए । काम साह्रै गाह्रो । अनि मैले पनि कम्पनी चेन्ज गर्ने सोच बनाउदै थिए तर मलाई तुरुन्तै लेटर दिएन ।
कम्पनीका साहुरले काम छोडेर जाने भए नेपाल फिर्ता गरि दिने धम्की दिन्थे । कम्पनीमा कुरा हुँदै गर्दा ठ्याक्कै कोरियाली महान पर्व छुसक आउन २ दिन बाँकी थियो । पहिलो पटक लामो बिदा हुन लागेको । कोरियामा गाउँले, आफन्त थिए । भेटघाट भएको थिएन । त्यसैले आफन्त भेट्ने सपना देख्दै थिएँ ।
बिदाको अघिल्लो दिन । काम सकिन करिब १ घण्टा बाँकी हुँदा रड नै रडको गोलो लाम्चो मेसिनमा परेँ । त्यो मेसिनमा बन्दाकोपी र मसला घोलिन्थ्यो । साढे तीनको ब्रेकको समयमा थियो । ब्रेकको बेलामा एउटा दुईटा बन्दाकोपी बाँकी रहेछ । त्यो ननिकाली नयाँ हाल्न मिल्दैनथ्यो । त्यसैले मैले त्यो निकाल्न मेसिनमा हात हालेको ।
एउटा हातले मेसिन चल्ने बटम थिचिएछ । रडले हात च्याप्यो । मैले हत निकाल्न भ्याइन । मेसिनले विस्तारै हात तान्दै लग्यो । एउटा रड र अर्को रडको फरक एक फिट जतिको हुँदो हो । हात तानिदै गए पछि ज्यान पनि मेसिन भित्र छिरेछ । म होसैमा थिएँ । हेर्दा हेर्दै मेरो दाहिने हात कर्याक्क गरेर भाँचिएको आवाज आयो । खुट्टामा कल्पना नै गर्न नसकिने पीडा सहित अलि ठूलो आवाज आयो । मैले आफ्नै खुट्टा उल्टो फर्किएको देखेँ ।
म चिच्याएको सुने पछि नजिकका दाइहरुले कसले मेसिन बन्द गरि दिएछ । एम्बुलेन्स आयो । मेसिनबाट निकाल्ने औजार सहित मान्छे आए । खेतको बीचमा थियो कम्पनी । मलाई पहिला पहिला लाग्थ्यो यस्तो खेत बीचको कम्पनीमा के सुविधा छ र ?
अनेक गर्दा नकाल्न सकेनन् । म होसैमा थिएँ । अहिले सम्झदा दुखेको कल्पना मात्रै गर्न सक्छु । शब्दमा ती अनुभव लेख्न कसरी सक्नु ? मेसिन काटेर निकाले । सामसुङ अस्पताल लगे ।
दुखेको दुखेकै । आफूलाई सम्हाल्न सकिरको थिएन । बौलएर कराको कराकै थिएँ । मलाई औषधी दे औषधी दे तर दिएनन तीन चार घण्टा यता उता डुलाई रहे । म रोइरहँे, कराई रहेँ । बेहोस् पनि वनाएन । राती ८ बजे तिर अपरेसन गर्ने भनेर साइन गर्न लगायो । कोरियाली भाषा खासै नआउने । मेलै अंग्रजीमै “डन्ट कट माई लेग” भने । डक्टरले बुझे कि बुझेनन् भगवान जानुन् ।
कति दिनमा कुन डेटमा मेरो होस् खुल्यो थाहा भएन । हस्पिटल बेडमा सुतेको छु । बिहान १५ मिनेट बेलुका १५ मिनेट आफन्त तथा साथिभाई भेट्ने समय थियो । अस्पतालको भिते घडि घुम्दै घुम्दैन । त्यसरी नै दिनहरु बित्यो । कष्ठ र पिडाको कुनै सिमा थिएन । मानशिक र शारीरिक रूपमा मलाई एकदम पिडा थियो । कुनै बेला यस्तो पनि आयो पीडा सहन नसकेर डाक्टरलाई मलाई बरू विष दिएर मारि दे भनेँ । यस्तो पीडा सहनु भन्दा फ्याट्टै मर्न सजिलो होला भन्ने लाग्थ्यो । त्यो बेला न राम्रो सँग सुत्न सकेँ न दुखाई नै कम भयो । दिसा डाईपरमा पिसाब को लागि पाईप दाहिने हात, देब्रे खुट्टा २ ठाउँमा, करङको एउटा हड्डी र दैने खुट्टा भाचिएको थियो ।

अस्पताल बस्दा

हरेक दिन मलाई भाग्यले ठग्दै गयो । दुई महिना पछि सुरुमा मेरो खुट्टाको औंला काटियो । त्यसको एक महिना पछि खुट्टा नै काटियो तै पनि सम्हाले । म अस्पतालमै उपचार गरेर छ महिना बसेँ । शरीरमा राखेको स्टिल निकाल्नको लागि पर्खाईमा एक बर्ष गरि झन्डै दुई बर्ष अस्पताल बसेँ । त्यस पछि जिना दिदीकोमा सात आठ महिना बसेँ । आँफै खाना बनाएर बस्न सक्ने भए पछि छुट्टै कोठा लिएर बसेँ । खुट्टामा स्टिल राखेको थियो ।
मेरो खुट्टाबाट स्टील निकालियो । अनि अहिले मैले कृत्रिम खुट्टा राखेको छु । यसका लागि मलाई नुवाकोट समाज साउथ कोरियाबाट २५ लाख वन हेल्प गर्नु भयो । GME REMITTANCE बाट ३ लाख वन पाएको छु । खुट्टा राखेको लगभग १ बर्ष पछि इन्सुरेन्सको सबै प्रक्रिया सकियो । मैले काम गर्ने निर्णय गरेँ । अहिले मैले कृत्रिम खुट्टा राखेर काम गरेको पनि ८ महिना जति भयो । गर्मी महिनामा खासै कुनै समस्या नभए पनि जाडो बढे पछि खुट्टाको दुखाई बढेर आयो । कम्पनीले दिने क्षतिपुर्ति मासिक दिने भएको हुँदा अझै १ बर्ष कोरिया बस्नै पर्ने त्यसका लागि काम गर्न थालेको नसक्ने अबस्था आयो । उभिएर कामै गर्न नसक्ने भइयो ।
अस्पताल बस्ने बेला टाईम पास गर्नलाई अनलाईन भिडियो गेम खेल्थेँ । साथीहरु सँग कुरा गर्दा टाईम पास हुन्थ्यो । त्यही समयमा मैले युट्युव च्यानल खोलेर मैले खेलेको गेमको भिडियो पनि अप्लोड गर्थे । तर च्यानलमा हेर्ने मान्छे धेरै नभएकोले अगाढी बढाउन सकिएन । अहिले काम गर्न नसक्ने अनि समय धेरै भएकोले मैले त्यही युट्युव च्यानललाई अगाडि बढाउने प्रयास गर्दै छु । त्यही युट्युवलाई अगाडी बढाउने मेरो पुरा प्रयास हुनेछ । यसमा यहाँहरुले पनि सब्सक्राइब गरेर सकेको सहयोग गरि दिनुहोला ।

मेराे युट्युव च्यानल