उत्तम खजुम

आफ्नै सपनाले एकोहोरो लखेटेको दशकौं भईसक्यो। मैले हिँडिरहने गोरेटो गल्ली भन्दा लाखौं माईल टाढा ! बेशीमा खेत जोत्नु थिएछ.. बरु रातै माटोले पोत्नु थिएछ.. चिटिक्क पारेर आफ्नै घर ! धमिरोले आफ्नै घर ढलेपछी पछुतो किन लाग्दैन थुक्क जिन्दगी! लागीरहेको छ यति खेर पश्चताप तर घामले नपर्खदो रहेछ उज्यालो भईरहनलाई थाह पाएको थिँए भने बिहानै घामको जन्म अघी म उठि सकेको हुने थिँए र घामलाई पछी-पछी लगाएर म अघि-अघि हिँडीसकेको हुने थिँए। संसारको उपल्लो छेउसम्म बिज्ञान र प्रविधीको चरम युगमा म र मरो देश ! तर ल्यायो त यहाँ सम्म ठेलामफुर्सदमा

चारैतिर सुनसान (मुसुन्ने खेसुन्ने) अन्धकार परिवेशमा जहाँ पृथ्वी जन्माउन तागेरा निङ्वाभु माङ विशाल ग्यालेक्सीमा तैरिदै थिए रे निराकार निराकार । मोहङ्लिङ खेहङ्लिङमा विशाल ब्रह्माण्ड निर्माता अलौकिक, बैज्ञानिक- यम्भामिङ,पोरिक्मिमाङ त्यहीँ सुन्यमा मुगुप्लुङ थेगुप्लुङ चाङ पारेर मिजोरा खिजोराको सहाराले पृथ्वी उभ्याउदै थिए रे। त्यहीँ धरातलमा एकदिन सृष्टि चलाउन प्रथम आदिम मानव मुजिङ्ना लाई सुरित केजङ्ले कुसुम बाण प्रहार गरे त्यो नै प्रथम मानव सभ्याताको श्रीगणेश थियो। युगौ बिते पछि एक दिन समुन्द्रले प्राकृतिक वितन्डता मच्चाउदा डाँडा काँडा छोपिनु लाग्दा ठुलो खोङ्बे लिएर लेमुहाङ पानी माथी वरपर गर्दै थिए रे। कतै आदिम मानवफुर्सदमा

प्रथम विश्वव्यापी लिम्बू भाषा कविता प्रतियोगितामा लिम्बूभाषी युवा कवि पुष्पहाङ लोवा सर्वोत्कृष्ट भएका छन् । याक्थुङ लेखक संघ कोरियाको आयोजनामा सम्पन्न विश्वव्यापी लिम्बू भाषी कविता प्रतयोगितामा झापा दमकका युवा कवि लोवाको सुबाहा?रेन् तु येङ ओ(मुसाहरु को नालेशमा) शीर्षकको कविता सर्वोत्कृष्ट घोषित भएको हो । सो प्रतियोगिताको पुरस्कार राशि तीस हजार रुपैया रहेको छ । लिम्बुहरू को महान पर्व चासोक तङनामको अवसर पारेर आयोजना गरिएको कविता प्रतियोगितामा नेपाल सहित विश्वभरीका दुई दर्जन लिम्बू भाषी कविहरुको सहभागिता रहेको याक्थुङ लेखक संघ कोरियाका अध्यक्ष वियोगी काईलाले बताउनु भयो । अध्यक्ष काइलाका अनुसार लिम्बूफुर्सदमा

बज्यै भन्नुहुन्थ्यो.. कोरी-कोरी साल सम्बत बितेपछि खोला त उकालो फर्किन्छ स्याब्बास हाड.बीरे आज थुप्रो बर्षकालपछि मलाई सम्छ्यौ र फोन गर्यौ!! तिमीलाई सम्झना छ है यो खोलानाला,देउराली, फक्तांलुड.,मुकुमलुंड.सबै सबैको!!! खै मैले त सोचेथें, सात समुन्द्र पर… बिरानो मानिसहरुसंग पैँठेजोरी खेल्दाखेल्दै उत्तै सोघामुरिक भयौकी, कि त, त्यत्तैको मेजमानी खान्कीले यहाँको यांबेन र किनिमाको स्वाद पो भूल्यौ की, मैले त सोचेथें, बारमासे वाईन र ह्विस्कीको चुस्कीमा यहाँको निखुर कोदोको तोँबा र तीनपाने पो भुल्यौ की, कि त, त्यहाँको रंगीचंगी फेशन पहिरनले ताघा-मेख्ली र सिलाम साक्मा पो भुल्यौ की,, खै आज पश्चिमबाट घाम उदायोफुर्सदमा