तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

जीवन र जगतको अन्तर सम्बन्ध जति अतुलनीय रहन्छ, कवि र कविताकाे पर्यावरण सँग त्यतिकै प्राण सम्बन्ध रहन्छ। त्यसैले सामुन्द्रिक छालहरुसँग र प्राकृतिक छटहरुसँग कविताकाे सहेली खेल्नको लागि इतर आवाज साहित्य समाज दक्षिण कोरियाले “स्पोट कविता २०१९” आयोजना गर्ने भएको छ। यो सालको गर्मी विदालाई लक्षित गर्दै आगामी अगस्ट ४ तारिख आइतबारका दिन लोकप्रिय पर्यटकीय स्थल बुसान स्थित हिउन्देको समुन्द्री किनार आसपास उक्त कार्यक्रम हुनेछ। विदाको अवसरमा रहेका सम्पुर्ण साहित्यिक मनहरुलाईफुर्सदमा

बडा चण्डाल छ यार काठमाण्डौ अर्ग्यानिक यूवाहरुको पसिना प्रदेशमा बेचेर बिषादी मिसावट तरकारी किनि खान्छ लम्पसार परेर सुती रहेको बाटोहरुको क्यान्भासमा धुलो र हिलोले रङ्गगाई टिल्लिक टल्केको बिएम डब्लुमा हुइकिन्दै यूग उचालेर उभिरहेको गुठी नामेट बनाउन खोज्छन्। बडा चण्डाल छ यार काठमाण्डौ। भोकाएको गिद्धहरुले झैँ लुछदै लुछ्दै लुछ्दै लुछ्दै बालुवाटार सिध्याएछ। मान्छेहरुको प्यासी आत्माको बगर सक्रक सुकेछ् मेलम्ची पानी आए पो प्यास मेटेर बोल्न सक्छ मौकामा चौका चिलले चल्ला टिपेफुर्सदमा

जन्मजात भरिया मेरो आप्पा राम्ररी थाहा छ उसलाई हेर्दा गगनचुम्बि र आकर्षक भारी कसरी मिलाउने त्यो ढाकरमा‚ जसरी एउटा चित्रकारले रङग्याउँछ एउटा आकर्षक चित्र । जब यो धर्तीमा आफ्नो बलबुतोले चार धार्नी भार धान्न सक्ने हुनुभयो मेरो आपा त्यही दिनबाट सुरु भयो रे उहाँको यो दैनिकी । हो‚ त्यही बेलाबाट सुरु गर्नुभयो रे गोदार‚ चिसापानी हुदै मैनी बजार खेप्न । दासता र गरीबिको मुक्तिको आशामा खाली पाईताला‚ ढाकर‚ नाम्लो‚ खकनफुर्सदमा

इन्द्रेणीको रङ्ग चोरेर परेलीको क्यानभाषमा बनाएको थिएँ एउटा चित्र समयको उष्णताले रङ्गहरु छचल्किएर कुचि लतपतिएर विआकृती, विनिर्मित भएपनि किन सुन्दर लाग्छ मलाई तिम्रो त्यहि चित्र? आँखाको आकार फरक होला आँखाको लय फरक होला आँखाको सिली फरक होला आँखाको परिभाषा फरक होला, तर संसारको सबैभन्दा सुन्दर चिज आँखा, मन र मुटु त रहेछ । त्यसैले त आँखा, मन, मुटुको क्यानभाषमा तिम्रो तस्विर सजाएकी छु । दीपा मेवाहाङ राई – कवि इतरफुर्सदमा

समयको ज्वारभाटाले छाती पोलेपछि आनन्दपूर्वक बाँच्न छोडेको छु अचेल, हरेक स्वप्नहरु दूर भन्दा दूर भागिरहेका छन्। गिदि दौडन खोज्छ सडकहरुमा, ओ! प्रीय राष्ट्रियता तिमी चाहिँ गुराँसको फुलमा झुन्डेको शितको वुँद भएर बसिरहेका छौ । चन्द्र र सूर्य कहिले झुल्केन यो पाटे बस्तिमा जसरी राष्ट्रिय झण्डामा झुल्किन्छन्, आनन्दको धून कहिले बजेन यो सुदूर गाउँमा जसरी बज्छ राष्ट्रिय गीतमा, वैशको सौर्न्दर्य लिएर फुलेन गुराँस यो अभेग भीर पहरामा जसरी शिरमा सिउरेर हिड्छनफुर्सदमा