तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

(१) व्यापारी एक व्यक्तिले जीवनभर कपडाको व्यापार गर्याे र ऊ सफल पनि भयो । ऊ ७८ वर्षको भइसकेको थियो । उसका दुवै छोराले कारोबार राम्रैगरी सम्हालिरहेका थिए तर ऊ जहिले पनि पसल आएर सबै कुरामा हस्तक्षेप गरिरहन्थ्यो । उसलाई अझै नाफा कमाउने लालसा थियो ।बुवाको व्यवहारबाट आजित भएपछि छोराहरूले पारिवारिक पण्डितलाई बोलाएर आग्रह गरे, “धेरै पैसा कमाउने लोभबाट बुवा बिरामीजस्तो हुनुभयो । उहाँलाई वर्षभरि तीर्थ घुमाउन लैजानुप¥यो तपाईंले । कमसेकमफुर्सदमा

उन्माद वयस्क फूलहरु घुट्क पिऊछ प्रेमरस झुम्म अझै अनेकन जहरको कोक्टेल पिएर कुर्नु छ तिमीलाई उहि एक अविच्छिन्न दिन सम्म प्रतिक्षाले थाक्दै नथाक्ने आँखाहरु छन् मसँग अनगिन्ति दिनहरु टोलाएर पर्खि रहने छु लुक्दै म एउटा अवैध प्रेमी अनेकौं वृक्षको हाँगा हाँगामा लम्काएर हात कुनै दिन चुडाएर दिन सकु सुनखरी फुलहरु भर्लाको लहरामा जोडि पंछि जस्तै पिङ खेल्दै खेल्दै खोई कुन दिन ? बतास सँग जिस्किने वयस्क पातहरु देखाएर दुई चारफुर्सदमा

एउटा सुगा थियो । ऊ पटमूर्ख थियो । ऊ गाउन त गाउँथ्यो तर किताब पढ्न भनेपछि कोसौं टाढा रहन्थ्यो । ऊ उफ्रीउफ्री हाँगाहाँगा चहाथ्र्यो र एक ठाउँबाट अर्को ठाउँ भुर्रर्र उड्थ्यो । तर, उसलाई नियम–कानुनबारे पटक्कै थाहा थिएन । एकदिन राजाले सोचे— यस्तो मूर्ख चरोको के काम ? यसबाट फाइदा हुनु त परै जाओस्, घाटामात्रै भइरहेको छ । यसले वनजंगलका सबै फलफूल खाइदिन्छ र फलफूलको बजारमा अभावमात्रै सिर्जना गरिदिन्छ ।फुर्सदमा

शताब्दी औं भैसक्यो इतिहाँस ढलेको ओढेर आफ्नै सभ्यताको खोल कतिन्जेल सुतिरहन्छौ ओ आदिम भूइमान्छे हो उठ अब,गिज्याइरहेको छ इतिहाँसको पानाहरुले हिँड्नु छ, पुर्खाहरुले हिँड्न सिकाएको बाटो खोज्नु छ, पुर्खाहरुको मेटिएको इतिहाँस उभ्याउनु छ, अस्तित्वको पुर्ण धरहरा र कोर्नु छ, युगको नयाँ इतिहाँस ।। उहिले उहिले यो धरतीको सृष्टि गरेर पोरोक्मी याम्फामी यहीँ फक्ताङलुङको काखमा उत्रिए र मानवलोकको सृष्टि गरे त्यो नै थियो मानव सभ्यताको सबैभन्दा जेठो समाज तिमी त्यहीँ सभ्यताकोफुर्सदमा

…घुमाउथिन् आमाले आफ्नै जीवनको ढिकीमा कुटेर बनाकाे पिठोकाे फन्के रोटी मन आफैं घुम्थ्यो उमंगको जस्केला वरिपरी धान झुलेर खेतका गह्राहरु मास पाकेर आलीहरु रमाउदै गर्दा उसो त बारीका कान्लाहरु, आगन डिलहरुलाई हसाइरहेका हुन्थे फुलेका ति सयपत्री, गोदावरी, मखमलीहरुले । यतिबेला कता पुगिन् होली भट्याउदै जीवनको भैलेनीहरु? हो उनीहरुलाई नै पछ्याउन मन छ त्यही गोरेटोहरुमा औंशीको रातमा बल्ने ती उज्याला सलेदो वाला कुपिहरुले बोलाएका दिपावलीमा फेरी रम्ने मन छ त्यत्रै भएर,फुर्सदमा

यो माटो सृष्टि देखि नै ओसिलो र मलिलो कहा होर आदिम फूलहरु सडेर गलिएका छन इतिहासका पसिना र रगतहरुले भिजिएका छन नत्र यो माटो – माटो भन्नु लायक नै थिएन माटोमा फूलको सौन्दर्यता लुटेर, चिमोठेर, काटेर, लडाएर एकात्मक संगित रेटिरहने बिलासि झ्याउकिरिहरु ब्रमाण्डको कुन बगैचाबाट लखेटिएका हुन कि गन्तव्यहिन बटुवा जस्तै हुन किन मेट्दै छ भुईफूलका रंगहरु ? रंगका पहिचानहरू ? फस- फस पलास जस्तै – किन सडाउदैछ आदिम इतिहासफुर्सदमा

जिवनका स-साना कोणलाई साहित्य मार्फत अभिव्यक्त गर्ने कवि तथा निबन्धकार हुन् रमेश सायन। उनको नविनतम कृति “छुटेका अनुहार ” आगामी हप्ता देखी दक्षिण कोरीयामा उपलब्ध हुने भएको छ। लीपि बुक्सले बजारमा ल्याएको यस कृती असोज २० गते काठमाडौंमा सार्वजनिक भएको थियो। उक्त कृति दक्षिण कोरीया आउन लागेको प्रकाशन गृह लीपी बुक्सले जनाएको छ। अखबारी लेखनमा मन पराइएका सायन छुटेका अनुहारबाट पनि पाठकको मन जित्न सफल हुने विश्वास गरेका छन्। लामो समयफुर्सदमा