तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

इतिहासको आँगनबाट निस्किएको एउटा बाटो हात खोलेर उहिल्यैदेखि चुपचाप सुतिरहेछ ! बाटोका ढाँडमाथि अनेकौँ पाइलाहरु पैतालाका नक्सा छोड्छन् अनेकौँ गोडाहरु गल्ली र भित्तामा ढल्छन् अनेकौँ औलाहरु बाटामै काटिन्छन् छाती खोलेर उहिल्यैदेखि ऊ चुपचाप सुतिरहेछ ! नाङ्गा खुट्टाहरु घाईते कुर्कुच्चाहरु भुपू सपनाहरु वर्तमान समस्यहरु भविष्यका कल्पनाहरु हरेक रात, हरेक दिन हरेक विहान, हरेक साँझ अध्याँरो बोक्दै प्रकाश पोख्दै उर्जा भर्दै लाली छर्दै सबैसबै–हूलका हूलहरु हिड्थे–त्यही एउटै बाटोमा । भरियाहरु बटुवाहरु गाई–बाख्राहरुफुर्सदमा

एकै ठाउँ अनेकौं फल पाइने यो कालमासको रुख हो । शताब्दीको उचाई काखमा धोद्रे रुखको टोड्कामा एउटा विचारको टुसा यसरी पलायो कि, पछि आएर कालान्तरमा कालमासको झ्याङ बन्यो ! कसै–कसैले नचिनेर यसलाई भटमास भने कालोमास पनि भने मस्याङ, मुङ्ग, बदाम, बोडी अनेक–अनेक नै भने एकै ठाउँ अनेकौं फल पाइने यो कालमासको रुख हो । रुखको टोड्कामा यस्तो अनौठो अनाज, फलहरु देखिए एङ्गेल्सको ऐसेलु स्टार्लिनको स्ट्रावेरी लेनिनको लौका माओको मकै रुखभरिफुर्सदमा

कहाँ गरिब छ नेपाल ,दुनियाँ सघाउँछ संसार भर श्रम बेच्छ,अनि देश चलाउँछ श्रमिकहरु को बजार , श्रमको धनी देश , दुनियाँ भर उर्जावान ,मजदुर पठाउँछ सस्तोमा लिलाम गरि,श्रमिकको निर्यात गर्छ, मरेर फर्किनेको कफिनमा ,कसुर लगाउँछ रोगी मर्छ्न देशमा ,ओखतीको अभावमा, तर लाखौंको उपचार,नेतालाई गराउँछ विकासका खम्बा बन्छन् ,अरु देशका युवा , तर हाम्रो देशले युवा ,मजदुर बनाउँछ ।।

कथा/ हर्के प्रबासी भएको २ बर्ष बितिसक्यो । बिहान सबेरै उठेर काममा जाउ साझ अबेर आएर आराम गर उसको दैनिकी हो यो । आफु भोको छ तिर्खाएको छ तर त्यसको प्रबाह हुदैन उसलाई, उसलाई त झल्झली २ बर्ष अगाडी छोडेर आएको आफ्नो परिवार अनि मुटुका टुक्रा जस्ता कल्कलाउदा भबिश्यका साहाराको चिन्ता बढी लाग्छ । आफुलाई हनहनी ज्वरो आएको छ तथापी काममा सकी नसकी लत्रेकै छ किनकी आफ्नो ज्यान जे जस्तोफुर्सदमा

    भन्छिन् दिदी यसपालाली नि तिहार हरायो दिदी भाइ बीचको हाम्रो पियार हरायो पोहोर भन्थिन् अर्को साल त आए है भाइ छुट्टी पाइन भन्दा उनको खुशीको मुहार हरायो पोहोर पनि फूल फुली त्यसै ओइलायो रे त्यसैले भन्छिन् अब फूल रोप्न जाँगर हरायो वर्षौं भो हात खाली निधार खाली उनको त्यसैले भन्छिन् मेरो खुशीको बहार हरायो भन्छिन् दिदी यसपालाली नि तिहार हरायो दिदी भाइ बीचको हाम्रो पियार हरायो (दोलखा ,फुर्सदमा

प्यारी दिदी , सात समुन्द्र पारीबाट अरु केही गर्न नसके पनि तिमीलाई खुबै सम्झेको छु, दिदी, कतिपय कुराहरु आँखा चिम्म गरेपछि देखिने रैछन ! ड्युटी सकेपछि कोठामा आएर अन् गरेको मोबाइल संगै बजेको तिहारको मंगल धुनले किन किन मनलाई अमिलो बनाइदियो । त्यसपछि आँखा चिम्म गरेर बिगतका तिहारका परिदृश्य हरुलाई एक एक गरेर मानस्पटलको पर्दामा देखिए । दृश्यहरु सुखान्त भएपनि किन किन मन चाही भाबविह्वल बनिदियो ! ५ वर्ष भएछफुर्सदमा

गाउँको रङ्ग शहरको रङ्ग प्रवासको रङ्ग माटोको निधारमा आँशुसित मुछेर यसरी, तिहारको सप्तरङ्गी टीकाको तीन रङ्ग लगाईएछ ! गाउँको रङ्गभित्र जोर मादल, छिङ्छिङ् चुरा बजाउँदै घन्कन्छ, हलुका नशा चढेका चिसो बत्तासले मीठो लयमा झ्याउरे गीत गाउँछ ! बाँसुरी, देउसी, भैलो भट्टयाउँछ ! पाउजु, खैजडीका नाङ्गा खुट्टाहरु, आँगनमा गोलबद्ध हुन्छन् देउसी रे ! भन्छन् खुशीले बुरुक्क–बुरुक्क उफ्रदै अङ्गालो हालेर नाच्छन् ! नाङ्लोभरि सेलरोटी, फलफूलहरु दक्षिणा चामलमाथि दियो बालेर मीठो मुस्कान दैलोफुर्सदमा

अनुहार खिया परेको हात भाँचिएर झरेको खुट्टा हिलोमा गाडिएको आवाज घ्यार–घ्यार गरेको एउटा वृद्ध मेशिन अलि’लि चल्ने अलि’लि नचल्ने यस्तै हालतमा समय समात्न दौडिरहेछ । मेसिनको टपतिर टाउको टुप्पीतिर कपाल नभएझै हरियो इनामेल उप्किएको छ । कम्मरमा चुँडिन लागेको कन्भेयरको फिता बेयरिङ खसेर दाँत उछिट्टिएको छ । ख्यङ्गीदोको सोलनजिक ख्यउलमा माइनस बीस डिग्रीको ठिही यरममा अठत्तीस डिग्रीको गर्मी हरेक फेरिदो ऋतुको अनुपम उपहार लिएर बहत्तर बर्षे वृद्ध मेशिन कुरिरहेछ मृत्यूकोफुर्सदमा

जर्मनीबाट सांसारिक जीवन शुरू गरेर अमेरिकामा आफ्नो जीवनको अन्तिम समय बाँचेका प्रख्यात कवि तथा लेखक चार्ल्स बुकोवस्की भन्छन “Without literature, life is hell.” साहित्यको मातले अलिअलि मात्तिन थालेका जो कोहिलाई साहित्य स्वर्गिय आनन्दाभासको अनुभूति लाग्दो हो- मलाई जस्तै गरी । कोरियामा बसेर साहित्यको डोज लाग्दै गरेका साहित्यअनुरागिमा यो मान्यता बढि लागू होला । अक्सर दैनिक कम्तिमा 12 घण्टा जोतिनु पर्ने मजदूर जिन्दगीबाट रमाईलो उत्सवमा साथीभाई भेट गराउने माध्यम मेरो लागिफुर्सदमा