तपाईं अहिले साहित्य सम्बन्धी खबरहरु हेर्दै हुहुन्छ |

प्रबासमा रहेर ब्यस्त समयको बाबजुत पनि नेपाली साहित्यमा निरन्तर रुपमा कलम चलाइरहेको साहित्यिक श्रस्टाहरु द्रुरा स्थापना गरेको नेपाली साहित्य मन्च गजेदो दक्षिण कोरियाले। १०७ औ लक्ष्मी जयन्तीको पावन अवसरमा साहित्यिक भेट्घाट तथा सृजना बाचन कार्यक्रम भब्य रुपमा सु सम्पन्न गरेको छ। उक्त कार्यक्रम कोरियाको गजेदो नामुन स्थित लुम्बिनी नेपाली रेस्टुरेन्टमा गत आइतबार लक्ष्मी पुजाको दिन सम्पन्न भएको हो। कार्यक्रममा श्रस्टाहरु सुरेससिङ सम्बाहाम्फे,दिपेन पौडेल,खगराज सर्मा,प्रकाश रिजाल,मेरिङ लिम्बू, डम्बर सुब्बा,दिनेस सरगम ,सेसेहाङफुर्सदमा

सोल –नेपाल मुक्तक प्रतिष्ठान दक्षिण कोरिया शाखाले संयुक्त मुक्तक संग्रह ‘ मुक्तक मञ्जरी ‘प्रकाशन गर्ने भएको छ ।आगामी नोभेम्बर ६ मा सो संग्रहको प्रकाशन यङ्नाम युनिभर्सिटी हुने भएको हो ।कोरियामा कार्यरत ४७ जना मुक्तककारहरुको मुक्तक संग्रहित छ । औंपचारिक र अनौंपचारिक गरी दुई भागमा कार्यक्रम विभाजन गरिएको, जसमा प्रथम चरणमा मुक्तक संग्रहको विमोचन र दोस्रो चरणमा साहित्यिक रचना वाचनको कार्यक्रम रहेको प्ररिष्ठानका सचिव खगेन्द्र पराजुलीले बताए ।उनले श्रष्टालाई रचनासहित उपस्थितफुर्सदमा

गजल  /   बुढेशकालमा पो बन्यौ शाकाहारी प्रतिष्पर्धामा निर्धोका अगाडि जान्छ शिकारी प्रतिष्पर्धामा   फुटबल खेल्थ्यौँ क्रिकेट खेल्थ्यौँ खोलाको किनारामा पौडिएर नै तरिन्थ्यो सियारी प्रतिष्पर्धामा   सामुदायिक पाठशालाका मास्टर राम्ररी पढाउँदैनन् विद्यार्थीले आँफै गर्छन् रे तयारी प्रतिष्पर्धामा   राजनीति गर्ने या प्लटिङ्ग जग्गाको दलाल गर्ने शिक्षकहरू नै बन्दैछन् व्यापारी प्रतिष्पर्धामा   तुइन चढ्नेलाई हेर्न तुइन चढी सक्छौ जान ? हेलिकप्टर चढी हुन्छन् सवारी प्रतिष्पर्धामा   मुखमा रामै राम जपी छुराफुर्सदमा

मस्त निद्रा, मुर्दा झैं अचेत भएर लडेको मेरो शरीर । बिहानीपखको चिसो सिरेटोले मुटु छुनेगरी घोचीरहेको बेला कताकताबाट कानमै आवाज आएर ठोकिन्छ । झलस्स बिउँझन्छु, सुत्नु अघि सेट गरेको मोबाइलको आलाराम पो रहेछ आफ्नै गतिमा कराइरहेको । आँखा मिच्दै उठ्न खोज्छु । दिनभरी कामको थकाइले गलेको शरीर उठ्न मान्दैन तैपनि जबरजस्ती शरीर तन्काउदै उठ्छु अनि बजिरहेको कालो मोबाइल तान्दै आलाराम बन्द गर्छु । सदा झैं आज पनि मोबाइलको वाइफाइ अनफुर्सदमा

कविता, किन आउँछ यो दशैं कसैको दशा बनेर। अनि जान्छ यो दशैंकसैलाई आँशुको उपहार छोडेर। गरिबलाई पीडा दिएर। छोडी जान्छ यो दशैं अन्नको भकारी रिट्टो पारेर।     गरिबको रोदनगरिबको बेदना गरिबको चित्कार कसले पो सुन्छर! आशिष्हरू आउँछन्,शत्रु जति सबै नाश होस् भनेर। तर विडम्बना पशु पो नाश भए बली भएर। रगत र पसिनाले साटेको त्यो चामल टाँसिन्छ निधारमा टीका भनेर। गरिबको लागि ऋणले चलेको यो दशैं ऋण तिर्न नसकेफुर्सदमा

कविता नवदुर्गा भगवानले रक्षा गरून, मन प्रर्फुल्ल रहोस सधै जौ को जमरा शिरमा, निधारभरी टिका होस र पो दसै । हजुर बुबा देखि हजुर मुवा सम्मको मान्यजनबाट टिका र जमरा थापी नाताका सानालाई लगाई दिई आशीर्वाद दिन र लिन पाईयोस र पो दसै । टिका,जमरा र नयाँ बस्त्रमा सजिएर चट्ट कोटघर गई नौमती बाजामा ढाल तरवारमा ताल मा ताल नाँच देखाउन पाईयोस र पो दसै । आ-आफ्नो सस्कार रितिरिवाज संरक्षणमा लागौफुर्सदमा

कविता म सानै हुँदा मेरो झुपडीबाट दशैँ निस्केर गएको थियो भन्थ्यो यो बर्ष अनिकाल उसिनेर खाँदै गर्नु अर्को साल एक जोर नयाँ कपडा दशैलाई पुग्ने एक पाथी चामल हरिया लोती भएका हात्ती छाप चप्पल लिएर आउछु भनेको तिसौँ सरद बितिसकेको छ आज सम्म फर्केन मेरो झुप्रोमा मेरो दशैँ यो साल पनि मैले गरीबी कै पक्कु अनि सेकुवा बनाउने आधी भोकमारीमा झोल हाल्ने र आधी भोकमारी भुटेर खाने निर्णय गरिसके खैफुर्सदमा