समिर बमजन

ल्होछार च्याङबा थाहा छ कि छैन तिमिलाई गाउँ गाउँमा टोल टोलमा बस्ती बस्तीमा हरेक घर घरमा हर्ष, समृद्धि र एकताको कोसेली बोकेर तिम्रो आगनमा उभिएर हावाको बेगसंगै समयलाइ दौडाउदै फर्फराइरहेको पुरानो “लुङ्दार” को बाटो हुदै सुनौलो मिर्मिरेको किरण सँगै लुकामारी गर्दै आईपुगेको छ हाम्रो सोनाम ल्होछार । तिमिलाई थाहै छ च्याङबा पोहोर सालको ल्होछारले हामीलाई सम्झिएन या त हामीले सम्झेनौं समय आफ्नो नियममा चलेकै थियो कि त कुनै जालसाँझ हुनुपर्छ कि त कुनै परिबन्धमा थियौं र त अधुरै रहेको थियो सयौँ बर्ष अघि देखिको ढाक्रे म्हेमेको ईतिहास बोकेको ताम्बा आख्खेकोफुर्सदमा

समिर बमजन हो महोदय मैले बिद्रोह गरेकै हो । बिद्रोह त त्यो बेला पनि गरेको हुँ जुटको बोराभित्र आधा शरीर पोको पारेर पुर्णिमा रातको साँची बस्दै गर्दा चुपचाप चुपचाप हेरिमात्रै रहने जुनले बिहानीपख असरल्ल आँसु मात्रै छोडेर मेरो जिन्दगीबाट गएको दिन । दुई छाक पेटभरी खाने र शरिर छोप्ने गरि एकसरो लाउने आशाको बीउ रोपेर मुखियाको टारिखेतमा रातदिन नभनी असारे गोरु झैं जोतिएकै हुँ । हातमा कलम खेलाउने हजारौ रहरहरुलाइ बलि चढाएर साहु साइलाको बुकमा बारिमा यी हातमा कोदालो खनेकै हुँ । तर, गरिबीको चर्को राप र तिम्रो शोषणको छाँयामाफुर्सदमा